جهان اسلام و به ویژه منطقه ی غرب آسیا در سالهای اخیر کانون تحولات مهم و بحران های متعدد بوده است. مسائلی که برخی در سالهای اخیر بوجود آمده و برخی دیگر ریشه در دههها و بلکه سده های گذشته دارد. به دلیل اهمیت موضوع، تا کنون کتب و مقالات بسیاری تدوین شده، تحقیقات زیادی انجام شده و نیز همایشهای متعددی برگزار شده است. اما نقطه اشتراک اکثر این مطالعات، پسینی بودن و فقدان رویکرد آینده پژوهانه است. دینامیک پیچیده منطقه و خلاء وجود تصویری دقیق بر پایه ی مطالعات روشمند از آینده های محتمل و مطلوب پیش رو، تصمیمسازی و تدوین استراتژی برای آینده را با مشکل مواجه نموده و هزینه تصمیمات کلان را افزایش داده است. جمهوری اسلامی ایران بعنوان قدرت منطقه ای که بطور فعالانه در تحولات منطقه حضور داشته و مدام در حال تاثیرگذاری و تاثیرپذیری از این تحولات است، لاجرم نیازمند شناخت تحولات حال و آینده، و تدوین استراتژی برای آیندههای محتمل و ریل گذاری برای آینده مطلوب است.برای دستیابی به این مهم، موسسه آیندهپژوهی جهان اسلام در نظر دارد با همکاری دانشگاه تهران، در روزهای 8 و9 اردیبهشت 1398 همایش بینالمللی "آینده جهان اسلام در افق 1414 ش" را برگزار نماید.
برگزار کنندگان
موسسه آینده پژوهی جهان اسلام در سال 1387 با هدف تقویت روند ها و فرآینده های موثر بر شکل گیری آینده مطلوب برای جهان اسلام در چارچوب بلوک قدرت جهانی از راه افزایش همگرایی و اتحاد میان کشورهای جهان اسلام شکل گرفت. ایده اصلی و کانون معنایی مورد توجه بنیانگذاران این موسسه، یافتن راه حل های مناسب، عینی و کارآمد برای مشکلات و نارسایی های جهان اسلام بوده است. این موسسه به دنبال یافتن بستری تبیینی – تحلیلی برای بهبود جایگاه کشورهای جهان اسلام در نظام بین الملل، فزونی بخشی امنیت، رفاه و اسایش شهروندان این کشورها و زمینه چینی برای همگرایی و یکپارچگی میان آن ها با رهیافتی واقع نگر و عملگرا بوده و در پی گره زدن حوزه نظر و عمل در جهان اسلام است تا آموزشهای کمی و کیفی به یکدیگر پیوند داده شده و رهاوردها و برآیند های آن صورتی کاربردی و عملی به خود بگیرد. . موسسه آینده پژوهی جهان اسلام با نگاهی امیدوارانه نسبت به امکان همگرایی جوامع اسلامی در قالب نظریه "امت واحد" و در چارچوب تصویرگری موهبات شکل گیری "بلوک قدرت جهانی بلامنازع جهان اسلام" در افق 1440-50، آینده های بدیل طیف زمانی معین را مورد توجه قرار می دهد.
دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران