جهان اسلام و به ویژه منطقه ی غرب آسیا در سالهای اخیر کانون تحولات مهم و بحران های متعدد بوده است. مسائلی که برخی در سالهای اخیر بوجود آمده و برخی دیگر ریشه در دههها و بلکه سده های گذشته دارد. به دلیل اهمیت موضوع، تا کنون کتب و مقالات بسیاری تدوین شده، تحقیقات زیادی انجام شده و نیز همایشهای متعددی برگزار شده است. اما نقطه اشتراک اکثر این مطالعات، پسینی بودن و فقدان رویکرد آینده پژوهانه است. دینامیک پیچیده منطقه و خلاء وجود تصویری دقیق بر پایه ی مطالعات روشمند از آینده های محتمل و مطلوب پیش رو، تصمیمسازی و تدوین استراتژی برای آینده را با مشکل مواجه نموده و هزینه تصمیمات کلان را افزایش داده است. جمهوری اسلامی ایران بعنوان قدرت منطقه ای که بطور فعالانه در تحولات منطقه حضور داشته و مدام در حال تاثیرگذاری و تاثیرپذیری از این تحولات است، لاجرم نیازمند شناخت تحولات حال و آینده، و تدوین استراتژی برای آیندههای محتمل و ریل گذاری برای آینده مطلوب است.برای دستیابی به این مهم، موسسه آیندهپژوهی جهان اسلام در نظر دارد با همکاری دانشگاه تهران، در روزهای 8 و9 اردیبهشت 1398 همایش بینالمللی "آینده جهان اسلام در افق 1414 ش" را برگزار نماید.
برگزار کنندگان
موسسه آینده پژوهی جهان اسلام
موسسه آینده پژوهی جهان اسلام در سال 1387 با هدف تقویت روند ها و فرآینده های موثر بر شکل گیری آینده مطلوب برای جهان اسلام در چارچوب بلوک قدرت جهانی از راه افزایش همگرایی و اتحاد میان کشورهای جهان اسلام شکل گرفت. ایده اصلی و کانون معنایی مورد توجه بنیانگذاران این موسسه، یافتن راه حل های مناسب، عینی و کارآمد برای مشکلات و نارسایی های جهان اسلام بوده است. این موسسه به دنبال یافتن بستری تبیینی – تحلیلی برای بهبود جایگاه کشورهای جهان اسلام در نظام بین الملل، فزونی بخشی امنیت، رفاه و اسایش شهروندان این کشورها و زمینه چینی برای همگرایی و یکپارچگی میان آن ها با رهیافتی واقع نگر و عملگرا بوده و در پی گره زدن حوزه نظر و عمل در جهان اسلام است تا آموزشهای کمی و کیفی به یکدیگر پیوند داده شده و رهاوردها و برآیند های آن صورتی کاربردی و عملی به خود بگیرد. . موسسه آینده پژوهی جهان اسلام با نگاهی امیدوارانه نسبت به امکان همگرایی جوامع اسلامی در قالب نظریه "امت واحد" و در چارچوب تصویرگری موهبات شکل گیری "بلوک قدرت جهانی بلامنازع جهان اسلام" در افق 1440-50، آینده های بدیل طیف زمانی معین را مورد توجه قرار می دهد.
دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران